Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Ik wil eigenlijk geen relatie
een man door de ogen van zijn minnares
Lastig hoor, zo'n vrouw die laat merken dat ze graag haar tijd met je doorbrengt, walgelijk ook dat ze zich zo aanbiedt, hangt ze weer aan de telefoon om te vragen wat m'n plannen zijn.
Ik heb haar nou toch wel genoeg laten blijken dat ik haar maar eens in de zoveel tijd wil zien en alleen als ík er zin in heb, snapt ze dat nou nog niet? Moet ik elke keer weer zeggen dat ik het niet aan m'n kinderen wil uitleggen, er valt ook niks uit te leggen.
Wie denkt ze nou eigenlijk dat ze is? Mijn vriendin soms? Nou niet dus, denkt ze nou echt dat we een relatie hebben?
Tsjonge, jonge, ongelooflijk, hoe komt ze erbij. Ook wel pijnlijk voor me hoor, dit gedrag, ze geeft me godverdomme nog een schuldgevoel ook man. Ik snap er echt niets van. Komt zeker omdat ik het afgelopen weekend met 'r geneukt heb. Denkt zij vast dat het liefde is, wat kan dat mens toch naief zijn.
Hetzelfde stomme gedoe met dat naar Enkhuizen komen na 1 juni, zegt ze gewoon dat ze af en toe nog wel eens zal komen.
Hoe komt ze erbij? Ik kom daar niet voor haar en ik wil ook helemaal niet dat ze zomaar komt. Dat maak ik wel uit. Ik wil gewoon m'n rust en m'n vrijheid die ik gewend was, nou en als zij zich zo lekker makkelijk aanbiedt als ik zin in d'r heb, meegenomen toch?
Dat is niet mijn probleem, ik vind het wel gemakkelijk zo. Af en toe een half weekendje voor d'r vrijmaken en dan kan ik 'r weer voor weken negeren. En gewoon iets voor d'r kopen als ze dat graag wil, dat horloge, nou ja dat was natuurlijk ook helemaal niet mijn idee, ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom ze dat nou zo graag wilde, maar goed zolang het bij geld blijft kan ik het nog wel opbrengen maar ze moet zich echt geen ideeen in d'r hoofd halen zeg.
Ik begrijp ook helemaal niet waarom ze zo graag bij me is. Ik ben gewoon ontzettend lomp tegen haar, tactloos en harteloos op z'n tij.
En nog kom ik er niet vanaf. Hoe blind kan iemand zijn, hoe dom ook?
Ik wou dat ze haar blik eens naar andere mannen ging richten, wie weet is een ander wél bereid zich aan haar te geven en z'n vrije tijd met haar door te brengen, dat zou een hele opluchting zijn
. Pffff, wat zou dat een opluchting zijn.
Ze moet dat van mij ook helemaal niet verlangen .Dat kan toch niet, ik hou immers niet van d'r. Geliefden doen dat, maar wij zijn toch geen geliefden! Een leuke invulling af en toe, maar meer ook niet hoor. Meer écht niet. En ook dat gelul met wat liefs tegen d'r zeggen, jezus wat een gezeik.........ik krijg het m'n strot gewoon niet uit, ongemakkelijk allemaal, beklemmend ook. Waarom laat ze me niet met rust?
Ik meld me wel als ik er zin in heb. Ik wil helemaal niks delen met iemand. Ik wil alles zelf bepalen. Niemand hoeft mij iets te vertellen en zeker niet beslag leggen op mijn tijd.
Dat kan ze toch zelf ook wel bedenken, moet ik dat 'r soms voorkauwen?
Ik hoop dat dit nou ook de laatste keer is geweest dat ik me inlaat met een vrouw, ik moet maar nooit meer verliefd worden, het brengt alleen maar ellende. In het begin is het altijd wel leuk, maar daarna, godsamme, dan moet je weer van alles en dat wil ik helemaal niet.
Ik wil helemaal geen relatie.
Af en toe wat warmte en genegenheid maar dat is het dan ook wel. Ik heb niemand nodig en ik wil ook niet dat zij mij nodig heeft, dat is lastig en erg vervelend. Dat betekent dat je je met iemand verbonden moet voelen en dat je geinteresseerd moet zijn in haar en je schijnt je betrokken te moeten voelen bij haar en al dat gezeur meer en het allerergste; je moet dat ook nog uiten.
Je moet dat ook nog laten merken, nou ja daar voel ik echt niets voor hoor, ik heb wel wat anders aan m'n hoofd.
Misschien had ik daar wat duidelijker in kunnen zijn over hoe ik tegen haar aankijk en wat ik wel en niet wil. Maar ja, wat maakt het ook uit. Ze zal er uiteindelijk zelf wel achter komen, al duurt het wel erg lang moet ik zeggen, dat had ik niet verwacht.
Maar ja wie verwacht nou ook dat zij zo gek op mij is?
Ik niet.
Het streelt af en toe wel m'n ego, dat weer wel natuurlijk. Dat iemand zich zo kan laten gaan en zich zo in iemand kan verliezen, dat begrijp ik ook helemaal niet. Je laat toch nooit het achterste van je tong zien, moet je nooit doen.
Je wordt er alleen maar kwetsbaar van en daar heb je niets aan, doet alleen maar pijn. Welnee ben je gek, gewoon alleen maar de leuke dingen, de gemakkelijke weg.
Niet moeilijk doen en vooral jezelf niet bloot geven en laten kennen. Dat hou je het langst vol.
Tenslotte is er een land vol vrouwen. Ik loop er wel weer eens een tegen het lijf, maar dan zal ik wel meteen zeggen dat ze van mij niets hoeft te verwachten, die les heb ik nou wel geleerd. Dat gezeik wil ik niet meer!
Josephien
